|
|
| چندان که گفتم غم با طبیبان |
|
درمان نکردند مسکین غریبان
|
|
آن گل که هر دم در دست بادی‌ست
| گو شرم بادش از عندلیبان |
|
یا رب امان ده تا باز بیند |
| چشم محبان روی حبیبان |
|
درج محبت بر مهر خود نیست |
| یا رب مبادا کام رقیبان |
|
ای منعم آخر بر خوان جودت |
| تا چند باشیم از بی‌نصیبان |
|
حافظ نگشتی شیدای گیتی |
| گر می‌شنیدی پند ادیبان |
|