ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
| با یار آشنا سخن آشنا بگو |
|
برهم چو می‌زد آن سر زلفین مشکبار |
| با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو |
|
هر کس که گفت خاك در دوست توتیاست |
| گو این سخن معاینه در چشم ما بگو |
|
آن کس که منع ما ز خرابات می‌کند |
| گو در حضور پیر من این ماجرا بگو |
|
گر دیگرت بر آن در دولت گذر بود |
| بعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو |
|
هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر |
| شاهانه ماجرای گناه گدا بگو |
|
بر این فقیر نامه آن محتشم بخوان |
| با این گدا حکایت آن پادشا بگو |
|
جان‌ها ز دام زلف چو بر خاك می‌فشاند |
| بر آن غریب ما چه گذشت ای صبا بگو |
|
جان پرور است قصه ارباب معرفت |
| رمزی برو بپرس حدیثی بیا بگو |
|
حافظ گرت به مجلس او راه می‌دهند |
| می نوش و ترك زرق ز بهر خدا بگو |