همچو جم جرعه ما کش که ز سر دو جهان
| پرتو جام جهان بین دهدت آگاهی |
|
بر در میکده رندان قلندر باشند |
| که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی |
|
خشت زیر سر و بر تارك هفت اختر پای |
| دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی |
|
سر ما و در میخانه که طرف بامش |
| به فلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی |
|
قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن |
| ظلمات است بترس از خطر گمراهی |
|
اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل |
| کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی |
|
تو دم فقر ندانی زدن از دست مده |
| مسند خواجگی و مجلس تورانشاهی |
|
حافظ خام طمع شرمی از این قصه بدار |
| عملت چیست که فردوس برین می‌خواهی |